यहाँको बँेसीसहर नगरपालिका–९ बिम्दाबेँसीका सेवा निवृत्त भारतीय सेनाका सुवेदार गोपीप्रसाद गुरुङलाई हिजो झैँ लाग्छ, २१ वर्षे लक्का जवानीमा पहिलो छुट्टी लिएर घर फर्किँदा बुवा, छरछिमेकी र आफन्तहरु सबै नाल्माको सित्तलेस्वाँरामा हवाइ मैदान खन्न लर्को लागेर गएका थिए ।
केही दिन उहाँ पनि त्यहाँ पुग्नुभयो । सित्तलेस्वाँरा आसपासका बाग्लुङपानी, नाल्मा, गाउँसहर, पुरानकोटबाट मात्रै नभएर आसपासका तुर्लुङकोट, सिन्दुरे, दुराडाँडादेखिका धेरै गाउँलेहरु डोको र ढाकरमा सामल, तुमल, गल, गैंती, कुटो कोदालो, हँसिया, खुर्पा, बञ्चरो बोकेर हवाई मैदान खन्न जुटेका थिए । यो ६० वर्षअघिको कुरा हो ।
उहाँलाई त्यतिखेर सित्तलेस्वाँरामा श्रमदान गर्न जुटेका गाउँले देख्दा चैतेदसैँको मेला लागे जस्तै लागेको थियो । कोही खन्ने, कोही रुख बुट्यान फाँड्ने त कोही ढुङ्गा माटो फाल्ने । उनीहरुको एउटै सपना थियो, केही दिनमै मैदान तयार गर्ने र जहाज आएपछि पक्कै चढ्न पाइएला । तर विडम्बना जिल्लावासीको सपना अझै साकार भएको छैन ।
विसं २०२१÷२२ मा साविक नाल्मा गाविस–२, हालको बेँसीसहर नगरपालिका–५ सित्तलेस्वाँरामा विमानस्थल निर्माण थालिए पनि आवश्यक बजेट विनियोजन नहुँदा खेलमैदान र गौचरनमा सीमित बनेको छ । स्थानीयले उत्साह देखाए पनि सरकारले निर्माण पूरा गर्न आवश्यक बजेट विनियोजन नगरेपछि सो योजना सम्पन्न हुन नसकेको हो ।
स्थानीयले हवाइ मैदानका लागि आवश्यक मैदान भने खनेका थिए । तत्कालीन राष्ट्रिय पञ्चायत सदस्य दुराडाँडाका श्रीकान्त अधिकारी हेलिकप्टरमा आएर रु तीन हजार तीन सयमा मौखिक ठेक्का दिएका थिए । बाख्रेजगतका स्थानीयहरुका अनुसार अधिकारीले ठेक्का दिएसँगै पुनः बाख्रेजगत, नाल्मा, पुरानकोट, गाउँसहर, बाग्लुङपानीलगायत विभिन्न गाउँकाले श्रमदान गरेका थिए ।
निर्माण सुरु भएको ४३ वर्षसम्म अलपत्र परेपछि नाल्मा, पुरानकोट, गाउँसहर, बाग्लुङपानीका स्थानीयको अगुवाइमा विसं २०६४ माघमा निर्माण समिति दर्ता गरेर सम्पन्न गर्ने पहल भएको तत्कालिन निर्माण समितिका अध्यक्ष श्यामबहादुर गुरुङले बताउनुभयो । उहाँकै पहलमा नेपाल नागरिक उड्डयन प्राधिकरणले आर्थिक वर्ष २०६४÷६५ मा रु १८ लाख ३० हजार विनियोजन गरेको थियो । जिविस, गाविसलगायतबाट रु सात लाख जुटाएर पहिलो चरणमा करिब रु २५ लाख बराबरको काम भएको थियो ।
आर्थिक वर्ष २०६५÷६६ मा दोस्रो चरणमा संस्कृति, पर्यटन तथा नागरिक उड्डयन मन्त्रालयबाट रु २० लाख र नेपाल नागरिक उड्डयन प्राधिकरणबाट रु १५ लाख उपलब्ध गराइएको थियो । मैदान फराकिलो बनाउने, पर्खाल उठाउने, स्थानीयले उपभोग गर्दै आएको खानेपानीको लाइन स्थानन्तरण तथा व्यवस्थापन गर्ने गरी दुई चरणमा कूल रु ६० लाख बराबरको काम भएको समितिको तथ्याङ्कमा देखिन्छ ।
पृथ्वीसुब्बा गुरुङ संस्कृति, पर्यटन तथा नागरिक उड्डयनमन्त्री हुँदा हवाइ मैदान निर्माणका लागि बजेट विनियोजन गरेको निर्माण समितिका अध्यक्ष गुरुङको भनाइ छ । उतिबेला मन्त्री गुरुङकै निर्देशनमा नागरिक उड्डयन प्राधिकरणका प्राविधिक समुहले विमानस्थलको विस्तृत अध्ययनसमेत गरेका थिए । ट्वीनअटर विमानका लागि कूल ८५० मिटर लम्बाइ, १५० मिटर चौडाई अर्थात् २४५ रोपनी क्षेत्रफलको मैदान निर्माण गर्नुपर्ने नक्सा प्राविधिक समूहले तयार पारेको थियो । करिब ५० प्रतिशत कामसमेत सम्पन्न भएको थियो ।
तर बाँकी कामका लागि कुनै निकायबाट बजेट विनियोजन नगरिएको निर्माण समितिका अध्यक्ष सुबेदार गोपीप्रसाद गुरुङको भनाइ छ । बजेट अभावमा काम रोकिएपछि अहिले सो मैदान स्थानीयका लागि गौचरन र खेलमैदान बनेको हो । सोही मैदान हुँदै बेँसीसहर–नाल्मा सडक निर्माण भएको छ ।
जिल्लामा हवाईमैदान आवश्यक भएकाले आफूले सुरुवातदेखि पहल गर्दै आएको र गर्न सक्ने वातावरण मिल्दासम्म प्रयास गरिरहने सञ्चार तथा सूचना प्रविधिमन्त्री एवं जिल्लाका सङ्घीय सांसद पृथ्वीसुब्बा गुरुङले बताउँदै आउनुभएको थियो । उहाँले निर्वाचनमा समेत हवाइ मैदानको एजेण्डालाई प्राथमिकतामा राख्नुभएको थियो । तर पछिल्लो समयमा उहाँले समेत सो हवाइ मैदान बन्न नसक्ने बताउनुभएको निर्माण समितिका अध्यक्ष गुरुङ बताउनुहुन्छ ।
“जहाज आउला र चढौँला भन्ने आशा राखेका अघिल्लो पुस्ता त सबै बितेर गइसक्नु भयो”, अध्यक्ष गुरुङले भन्नुभयो, “सायद अब लमजुङवासीले आफ्नै विमानस्थलबाट जहाज चढ्ने रहर पूरा नहुने रहेछ ।”
