आमाले वस्त्र नपाई रोएपछि हो घर छोडेको
चामल पकाई खाने रहर खोजेपछि हो घर छोडेको
अन्न फलाई खान पाएन भन्दै आमा भौंतारिदै छिन्
अब स्यार्न गर्न सकिन्न भन्ने बोलेपछि हो घर छोडेको
ढुङ्गालाई मूर्ति ठानी गल्ती गरेछु
तिमीलाई आफ्नो मानी गल्ती गरेछु
के पाए तिमीसँग प्रेम गरेर आखिर
प्रेम गरे जानी जानी गल्ती गरेछु
यो जिन्दगीले सोचेको भन्दा फरक गर्ला झै छ
माथि तिर लैजाला सोचेको झन् तल झर्ला झै छ
देशमा जागिर खान त आफ्नो मान्छे हुनु पर्ने रहेछ
मपनि अब छिटै राहादानी बनाउन जानु पर्ला झै छ
सिउँदो भर्न गार्हो भयो मेरो हातको उनलाई
अचम्म छु कस्तो भान भयो,औकातको उनलाई
हिजो सम्म पछि लागि सँगै, मर्छु बाँच्छु भन्नेले
आज किन घृणा लागेछ यो जातको उनलाई
आफ्नै मान्छे भए घाती सहेर बसेछु
दुख्छ मुटु पोल्छ छाती सहेर बसेछु
केही गर्ने आँट छैन आमाले छाडेदेखि
भाग्छ निन्द्र हरेक राती सहेर बसेछु
एउटै मन सबै तिर लाउँछन् कसरी?
सबैलाई मक्ख पार्न भ्याउँछन् कसरी?
एक छिन् जो उनी,सताउँछिन् बारम्बार
सिकाईदेउ न खुसी बनाउँछन् कसरी?
