वीरगञ्जका वीरेन्द्र महतोलाई दुई दशकअघिसम्म वीरगञ्ज बजारमा रिक्सामा सवार गर्ने यात्रुको खासै प्रतीक्षा गर्नुपर्दैनथ्यो। चोक–चोकमा भेट्टिने यात्रुलाई आफ्नो गन्तव्यमा पु¥याउन भ्याइनभ्याई हुने गथ्र्यो। त्यही कर्मबाट आफ्नो पाँच सन्तानलाई राम्रैसँग पढाइलेखाइ पनि गराउँदै आइरहेका थिए। तर, विगत पाँच वर्षयता भने उहाँ जस्तै वीरगञ्जमा भाडाको रिक्सा चलाउनेको अवस्था निकै दयनीय बन्दै आइरहेको छ।
अहिले ४७ वर्षे महतोलाई वीरगञ्ज आसपासमा रिक्सामा सवार गर्ने यात्रु भेट्टाउन पनि मुस्किल पर्ने गरेको गुनासो सुनाउनुहुन्छ। उनले भने, “२० साल अघिसम्म त रिक्सामा सवार गर्ने यात्रुलाई गन्तव्यमा पु¥याउन भ्याइनभ्याई हुने गथ्र्याे। त्यतिबेला आम्दानी पनि राम्रै हुने गथ्र्याे। अचेल त चोक–चोकमा छ्याप्तछ्याप्ती भेट्टिने अटोरिक्साका कारण हामीजस्ता भाडाका रिक्सा चालकको काम खोसिएको छ। अचेल त दिनको रु ७०० कमाउन पनि मुस्किल पर्ने अवस्था आइसकेको छ।”
तीन छोरी र दुई छोराका पिता महतोलाई रिक्सा चलाएर नै आफ्नो परिवारको गुजारा चलाउन हम्मेहम्मे परेको गुनासो पोख्छन्। “अहिले महङ्गीले आकाशै छुम्ला जस्तो गरिसक्यो। बिहान ०३ बजेदेखि बेलुका ८ बजेसम्म घोटिदा पनि मुस्किलले रु ७०० कमाउन धौ धौ भइसकेको छ। त्यो सात सयमा पनि २०० त रिक्साको साहुलाई भाडा तिर्नुपर्ने अर्काे बाध्यता छ।” यहाँका अधिकांश रिक्साचालकको आफ्नै रिक्सासमेत छैनन्। अधिकांश रिक्सा चालकले दैनिक औसतमा रु १५० देखि रु २०० भाडा तिरेर साहूको रिक्सा चलाएर आफ्नो गुजारा चलाउँदै आइरहेका छन्।
रिक्सा चालक महतो भन्छन्, “रिक्साको भन्दा अटो रिक्साको भाडा धेरै सस्तो र छिटो गन्तव्यमा पुगिने लोभले सर्वसाधारण रिक्सामा चढ्न खासै रुची देखाउँदैनन्। मेसिनबाट चल्ने अटोरिक्सा र हाम्रो रगत पसिनाबाट चल्ने रिक्साको रेट एउटै त कहाँ राख्न सकिन्छ र?”
वीरगञ्जको घण्टा घर चोकदेखि बसपार्कसम्म अटोरिक्सामा रु १० मात्रै तिरेर यात्रा गर्न सकिन्छ भने रिक्सामा कम्तिमा पनि रु ३० पर्ने भएकाले पनि सर्वसाधारणको रोजाइमा रिक्सा खासै पर्दैन। ५० हजार पर्ने रिक्सा त आफैं किन्न सकेको छैन भने कहाँ चार लाख पर्ने अटोरिक्सा किन्ने कुरो त सपना जस्तै हो भन्ने दुखेसो चालक महतोले पोखे।
प्राचीन तथा व्यापारिक सहर वीरगञ्ज बजारमा पहिला जस्तो रिक्सा गुड्न पनि कमी आएको छ। अहिले वीरगञ्जमा औषतमा २०० भन्दा धेरै रिक्सा चालक रहेका छन्। वीरगञ्जकै घण्टाघर आसपासमा रिक्सा चलाउँदै आइरहेका ४६ वर्षे बसन्त गिरी पनि रिक्सा चलाएर गुजारा चलाउन गाह्रो हुने अवस्था सिर्जना भएको बताउँछन्। “अचेल रिक्सा सवारी गरेर पेट पाल्न पनि गाह्रो हुने अवस्था भइसकेको छ,” उनले भने, “रिक्सा चलाउने बाहेक अन्य कुनै सीप छैन। तर यस्तै अवस्था रहीरहने हो भने त एक दिन नचाहेर पनि विस्थापित हुनुपर्ला कि।”
वीरगञ्जमा नेपाली नागरिक मात्रै नभएर भारतीय नागरिक पनि रिक्सा चलाउँदै आइरहेका छन्। भारतको विहार राज्यअन्तर्गतको बेतिया जिल्लाका ६० वर्षे सुरेश रामका अनुभवमा पनि पछिल्लो समय रिक्साका चढ्ने यात्रु घटेको सुनाउँछन्। उनले भने, “मेरो त जिन्दगी नै रिक्सा चलाएर बित्योभन्दा पनि हुन्छ। वीरगञ्जमै रिक्सा चलाएको पनि ४५ वर्ष बितिसक्यो। तर अचेल रिक्सा चढ्ने यात्रु भने घटेको घट्यै छन्। यस्तै अवस्था रहीरह्यो भने त घर फर्किनुपर्ला भन्ने लागिरहेको छ।” उनले अटोरिक्साले आफ्नो काम खोसेको गुनासो गरे।
अटोरिक्सा नपाएको बेला र अत्यावश्यक परेको खण्डमा मात्रै यात्रु रिक्सा चढ्ने गरेको राम बताउँछन्। “छोटो रुट, अटोरिक्सा नगुड्ने ठाउँमा मात्रै यात्रुको रोजाइमा रिक्सापर्ने गर्छ,” उनी भन्छन्, “पहिले त रिक्सा चढ्न हानाथाप हुने गथ्र्याे। अचेल त पुराना बुढापाका मात्रै चढ्ने गर्छन्।”
पछिल्लो समय वीरगञ्जमा रिक्सा र टाँगा हराउँदै पनि गइरहेको छ। वीरगञ्ज आसपासमा टाँगा र रिक्सा न्यून सङ्ख्यामा मात्रै सडकमा देखिन्छन्। पछिल्लो समय युवा पुस्ता भने इलेक्ट्रिक तथा पेट्रोलियम पदार्थबाट चल्ने अटोरिक्सा चलाउनेतर्फ आकर्षित भइरहेका छन्। वैदेशिक रोजगारीबाट फर्किएका युवा भने धमाधम अटोरिक्सा (टेप्पो) तर्फ आकर्षित भइरहेका छन्।
वीरगञ्ज महानगर–१५ नगवाका मोहम्मद सविरु वैदेशिक रोजगारीको लागि तीन वर्ष युनाइटेड अरब इमिरेट्स गए। तर यहाँको खासै रमाउन नसकेपछि एक वर्षदेखि वीरगञ्ज बजारमा भाडाको अटो रिक्सा चलाउँदै आइरहेका छन्। उनले भने, “अरबको खाडी सहर दुबईभन्दा त आफ्नो घरआँगनमा अटो रिक्सा गुडाउँदा झनै रमाइलो लाग्ने रैछ। दुबईमा भन्दा यहाँ आठ–दश हजार आम्दानी कम होला तर, परिवारको साथै बसेर काम गर्दा छुट्टै आनन्द महसुस हुने गरेको छ।” सविरुले दैनिक रु ७०० भाडा तिरेर भाडाको अटो रिक्सा गुडाउँदै आइरहेको बताए। उनले अटोरिक्सा चलाएर दैनिक औसतमा दुई हजारसम्म आम्दानी गर्न सकिने बताए। अहिले अटोरिक्सा चलाएर परिवारलाई खुसीपूर्वक पालनपोषण गर्दै आइरहेको उनले बताए।
वीरगञ्जमा १० वर्षदेखि इलेक्ट्रिक रिक्सा चलाउँदै आएकी निशाचन्द्र ठकुरी पनि ईरिक्साको पनि आम्दानी पनि घटेको अनुभव सुनाउँछिन्। उनले भनिन्, “यहाँ अहिले पाइला–पाइला अटोरिक्सा र इ–रिक्सा पाइने भएकाले पनि कमाई घट्दै गइरहेको छ। अहिले त दैनिक रु एक हजार ५०० आम्दानी गर्न पनि मुस्किल भइरहेको छ। टेम्पो र अटोरिक्सा चालकको हानाथापको कारणले पनि कुनै बेला त रित्तै पनि गुडाउनुपर्ने बाध्यता आइसकेको छ।” चन्द्र वीरगञ्जमा पहिलो महिला इ–रिक्सा चालकको रूपमा परिचित हुन्। उनले ई–रिक्सा चलाउन थाल्दा वीरगञ्जमा १० वटा मात्रै ई–रिक्सा गुड्ने गरेको दावी गर्छिन्।
जिल्ला ट्राफिक प्रहरी कार्यालय पर्साका प्रमुख लोकराज भट्ट वीरगञ्ज बजार क्षेत्रमा अत्यधिक मात्रामा अटोरिक्सा चल्ने भएकाले पनि ट्राफिक जाम हुने गरेको बताउँछन्। उनले भने, “वीरगञ्जबजार क्षेत्रमा यात्रु ओसार्ने सवारीसाधन भनेकै अटोरिक्सा हो। स–साना सवारीको कारणले पनि पिकआवरमा ट्राफिक व्यवस्थापनमा पनि समस्या थपिदैँ आइरहेको छ।” वीरगञ्ज बजार क्षेत्रमा अटोरिक्सा, रिक्सा, टाँगा र दुईपाङ्ग्रे सवारीसाधन अत्यधिक मात्रामा गुड्ने गर्छन्। यसको कारणले पनि पछिल्ला समय यहाँका सडक अटोरिक्सा र साना सवारीसाधनले भरिभराउ हुने गरेका छन्।
वीरगञ्ज महानगर आसपासमा चल्ने अटोरिक्साको यकिन तथ्याङ्क भने छैन। यद्यपी यहाँका सरोकारवाला निकायले भने करिब चार हजारको हाराहारीमा गुड्ने अनुमान गर्छन्। वीरगञ्ज महानगर सडक तथा यातायात शाखा प्रमुख विजय गुप्ताले महानगरमा ७५० को हाराहारीमा अटोरिक्सा दर्ता भएको बताए। उनले भने, “पर्साका १४ वटै पालिकाबाट वीरगञ्जमा अटोरिक्सा चल्ने भएकाले पनि सङ्ख्या एकिन गर्न र व्यवस्थापनमा पनि चुनौती थपिदैँ आइरहेको छ। जनशक्तिको अभावको कारणले पनि अटोरिक्सा तथा टेप्पोलाई व्यवस्थित गर्न समस्या भइरहेको छ।”
